Не велика ораниця

Пришов газда дому скорѣй, як бы быв мав. А нашов свою молоду женку з по­бра­тимом… Яка литература не мае тот сужет? Спрацовали тоту тему и Русины, и то нераз, не лем у литературѣ, но и у фолклорѣ. А практичность Русинох и ту понукат нестандардное розвязаня той скомотливой ситуации.

Не велика ораниця,
росте комониця,
кликала ня д собѣ вечор
бѣла молодиця.

Кликала ня д собѣ вечор,
кликала ня вчора:
газда пушов в олуйницю,
сама буду дома.

Пришов газда з олуйницѣ,
найшов побратима,
побратим ся схватив горѣ,
та у вышны дверѣ,
газда устав из лавицѣ,
имив за кучерѣ.

Чоловѣче бѣсноватый,
не вужени душу,
та аж ем ти жону любив,
косити ти мушу.

Та знае ти песся мати,
ци будеш косити?
Кой есь ми ся впав у рукы,
буду тя платити.

Жерело: Угро-Русски Народны Спѣванки. Издалъ Михаилъ Врабель
Томъ I. Спѣванки Марамарошски. Будапештъ 1900. № 368.