О ПРИСУТНОСЦИ ПИСНЇ – О ПРИСУТНОСТИ ПѢСНИ

11.04.2014 20:12

Розкошни, цихи боль, маестралне виглєдованє смутку, мили страх, тресаце оздзиванє ґу предметом як ґу живим єством, алє и здравканє живому швету знука тих предметох як мертвих єствох, щиро и простодушно як мале дзецко… без фалшивосци и пози слабших предходнїкох и питанє од живота и бога лєм дакусчичко щесца на рафиновани способ з вельо роботи на каждим стиху, створели з нього поету хтори з невельо писнями забера високе, чисте як слиза место у рускей литератури.

Наталия Дудаш

О ПРИСУТНОСЦИ ПИСНЇ

Писня як рошлїнка
рошнє ґу нєбу.
Коренї пуща медзи глїну.
Можeбуц до води.
Така превидна,
як рошлїнка крегка.
Розпята медзи седем шветами
вичекує шмерц гевтого
цо ю виписує.
Можеш ю вецка зоз тисяч очми читац.
Пречитац ю не мушиш.
Вона ше будзе кармиц
зоз тайну постояня.
Побочка нєбо праве у хвилькох
кед вериц престанєш
до єй присутносци.

О ПРИСУТНОСТИ ПѢСНИ

Пѣсня, як ростинка,
росте ку небу.
Корѣня пущат до глины.
А може до воды.
Така прозрачна,
як крехка ростинка.
Розпята межи сѣм свѣтами,
вычекуе на смерть поета,
што ю выписуе.
Пак ю тысяча очи най читат.
Не мусиш ю прочитати.
Она ся буде живити
од тайны ествованя.
Погубкат небо в ту хвильку,
кой вѣру истратиш,
же она присутна.

Жерело: Русински/руски писнї.Нови Сад, 1997. 230.

Теги:

| |

Назад